Byvaj, abudžanaja sercam, darahaja.
Čamu tak horka, nie mahu ja zrazumieć.
Škada zaranki mnie, što ŭ niebie daharaje
Na ŭschodzie dnia majho, jakomu ružavieć.
Ci pomniš pieršaje niaśmiełaje pryznańnie?..
Nad nami žaŭrankam źvinieŭ i płakaŭ maj.
Nazaŭtra zołkaje, tumannaje śvitańnie,
Surovy pozirk tvoj i moj niamy adčaj.
Pajšła ty, lubaja, pad homan žoŭtych sosien,
Pajšła, maŭkłivaja, pad chval žytniovych šum,
Tudy, dzie hojdała zialonaje kałośsie
Na ściežkach rostani moj adzinoki sum.
Pajšła za cichija, dalokija prastory
Śvitalnaj zorkaj ty, što haśnie ŭ siniavie.
Dušy pakryŭdžanaj haračyja dakory
Ślazoj chałodnaju zastyłi na travie.
Pajšła, pakinuŭšy mnie zołki i tumanny,
Pałynny žal smuhoj achutanych daroh,
Kab ja chviłinny bol i horyč hetaj rany
Hadami ŭ sercy zahłušyć svaim nia moh.
Pajšła, nikołi ŭžo nia viernieśsia, Alesia.
Byvaj, smuhlavaja, kachanaja, byvaj.
Staju na rostaniach byłych, a z padniabieśsia
Samotnym žaŭrankam źvinić i płača maj.
Byvaj, abudžanaja ŭ sercy, darahaja.
Tvoj śvietły vobraz paniasu ja pa žyćci.
Na ŭschodzie dnia majho zaranka daharaje,
Kab pozna viečaram na zachadzie ŭzyści.
1928
|
|
